நீ வருவாய் என...

நீ வருவாய் என 

விடியும் வரை காத்திருந்தேன்,

இனிதாய் இடை இழையப் 

பட்டுடுத்தி நின்றிருந்தேன்.

பதுமையாய் வழிப் பார்த்து...

உன்  நினைவில் மூழ்கிருக்க,

சில்லென்று தவழ்ந்த தென்றல்,

பனித்துளியாய் தெளித்த தூறல்...

கண்ணிமைக்கும் முன் மாறியதென்ன?

சுடு நீராய் சுட்டதென்ன?

ஆழ் கடலில் அமிழ்ந்தாலும்,

அக்கினியாய் சுட்டாலும்,

நீ இருப்பின் இதம் தருமே...

உன் இரு கைககள் அனையாகுமே.